Annemarie van Gaal: ‘Zelfredzaamheid staat aan de basis van alles’
Waar kom je vandaan?
‘Ik ben geboren in Helmond en heb in mijn middelbareschooltijd in Heerlen gewoond. Mijn moeder werkte niet en mijn vader was ambtenaar. Mijn ouders waren heel secuur met geld. We kwamen niets te kort, maar je moest wel goed opletten dat je niet te veel uitgaf voor iets: het moest het waard zijn. Mijn ouders hebben mij ook geleerd dat de beste en mooiste manier om vermogen op te bouwen is om een huis te kopen, af en toe te verhuizen en je huis met steeds wat winst te verkopen. En aflossen op je hypotheek; heel goed, want dan ben je minder kwetsbaar. Ze leerden mij dat je eerst je geld moet verdienen voordat je het uitgeeft.
Wat maakte dan dat je ondernemer werd?
‘Dat waren vooral de omstandigheden. Mijn toenmalige werkgever stuurde mij op mijn 25e naar Rusland en wilde mij na twee jaar weer terughalen. Ik zag zoveel kansen daar en wilde die nog uitwerken. Dat kon niet voor mijn werkgever, dus heb ik ontslag genomen en ben ik voor mijzelf begonnen. Tegelijkertijd heeft het ondernemen en het zorgen voor je eigen geld ook altijd wel in mij gezeten. Ik hield van mooie kleren, dus rond mijn tiende kocht ik zelf posters in en verkocht die weer met winst op de markt en in winkelstraten; zo kon ik zelf die kleren betalen. Lef en zelfredzaamheid horen ook wel erg bij ondernemerschap.’
Wat typeert je als ondernemer?
‘In alles ga ik net zo lang door tot ik een oplossing heb. Een situatie die niet goed is, neem ik niet aan voor wat het is. Je kunt overal alles aan doen. Creatief zijn richting een oplossing. En ik vind resultaten boeken gewoon heel erg leuk. Ik zie het ook niet als `werken´; ik ben zo’n 15 uur per dag actief en heb er plezier in. Als mensen vragen om een cv moet ik ook lachen, want ‘werkervaring’ heb ik helemaal niet. En opleiding… ik heb alles geleerd in the school of life, meer heb ik ook niet nodig. Misschien ook juist doordat ik niet de hele analytische achtergrond hebt van een studie en niet in gebaande paden en kaders en structuren denk, vind ik makkelijker oplossingen. Ook voor maatschappelijke problemen, wat ik elke week in mijn columns in de Telegraaf doe.
Financieel bewustzijn is een belangrijk element in veel van wat je doet. Waarom dat thema?
‘Dat komt niet alleen door mijn ouders, maar zeker ook van de periode dat ik alleenstaande moeder was. Alle problemen liggen bij jou en je moet vooral zorgen dat je niet in de schulden komt, want dan is de stress niet te overzien. Dat financieel bewustzijn vind ik heel belangrijk. De meeste problemen ontstaan als dat er niet is.
Ik was mij al een tijdje aan het mengen in het financieel bewustzijn van gezinnen, ben 15 jaar geleden opinie-columnist geworden en het schrijven ging mij steeds makkelijker af. Met mijn boeken als logisch vervolg probeer ik mensen te helpen. Mijn boek Succes heb ik ook in een enorme oplage cadeau gedaan aan de voedselbank, zodat ik ook mensen bereik die het anders niet kunnen betalen. Zo kunnen ook zij leren hoe ze bijvoorbeeld een kasboekje bij moeten houden om weer uit de problemen te komen.
Ik zou graag willen dat heel Nederland een onbezorgd financieel leven kan leiden. Niet door te nivelleren – in Rusland heb ik gezien hoe slecht dat uitpakt – maar wel door een hoger minimumloon en bijvoorbeeld loonbeslagen anders op te lossen in Nederland, waardoor mensen niet door de bodem zakken.’
Wat hoop je na te laten?
‘Ik hoop toch wel eraan bij te dragen dat het een stukje beter wordt voor mensen die het nodig hebben. Zelfredzaamheid is een groot thema in mijn leven en dat stimuleer ik van verschillende kanten, eigenlijk met alles wat ik doe. Ook met mijn columns; ik probeer in Den Haag impact te hebben, het denken te veranderen. We hebben nu met alle gemeentelijke regelingen en kwijtscheldingen een soort ‘superlijm’ waardoor we mensen arm houden en niet hun zelfredzaamheid stimuleren. Dat vind ik jammer. Het zou goed zijn als mensen even worden teruggeworpen op zichzelf en dan ook trots zijn op wat ze zélf kunnen fixen. Dan kom je er ook uit.
Mensen die financiële zorgen hebben, zou ik willen zeggen: probeer een leven voor jezelf te maken en niet afhankelijk te zijn van anderen. Je kunt zoveel meer dan je denkt.
Zelfredzaamheid stimuleer ik ook bij mijn eigen kinderen en dat doen ze heel goed. Hen zou ik vooral herinneringen willen nalaten. De goede gesprekken die ze met mij hadden, de fijne barbecue-avonden, reizen. Dat ze weten dat ik hun moeder was en er altijd voor ze was. Ook op de momenten dat ik er niet fysiek was. Misschien is het een beetje compenseren voor vroeger, maar ik wil dat ze weten dat ik er altijd voor ze ben.’
Tekst: Marije de Rooij
Beeld: Melanie Marsman
